Formaty płyt głównych cz.2

Po zapoznaniu się z pierwszą częścią artykułu dotyczącego płyt głównych w formatach AT, oraz ATX , chciałbym przedstawić pozostałe formaty jakie możemy zobaczyć w montowanych obudowach naszych komputerów.

Płyty główne w formacie ITX

Jest to standard, który został opracowany przez firmę VIA w 2001 roku dla najmniejszych obudów komputerowych. Płyty w formacie ITX są w pełni kompatybilne  ze standardem Flex ATX. Powstały 3 podstawowe odmiany tego standardu:

Mini ITX Standard płyt głównych o wymiarach 17×17 cm. Płyty te cechują się zazwyczaj jednym złączem PCI bądź PCI Express Posiadają one dość słabe akceleratory graficzne i niemożliwy do wymiany procesor wlutowany w płytę główną, gdy procesor ulegnie uszkodzeniu płyta główna jest już bezużyteczna.

 

Nano-ITX

Format miniaturowej płyty głównej o wymiarach 120 x 120 mm.

 

Pico-ITX

Format miniaturowej płyty głównej, z serii ITX, o wymiarach 100 x 72 mm. Format został zaprojektowany przez firmę VIA Technologies i ogłoszony w styczniu 2007 roku. Po raz pierwszy płyty Pico-ITX zostały zaprezentowane na targach CeBIT 2007 w Hanowerze.

WTX – Workstation Technology Extended płyta opracowana przez firmę Intel w 1998 roku.  Została opracowany w celu obsługi droższych stacji roboczych i serwerów. WTX to format płyty znacznie większy od ATX nawet 2 razy posiada wiele  procesorów i dysków. Płyta w formacie WTX posiada szczegółową specyfikację określającą rozmiary i interfejsy zewnętrzne oraz umożliwia łatwą zmianę konfiguracji poprzez wymianę modułu specjalnej karty rozszerzającej zawierającej złącza oraz komponenty. Płyty WTX są przystosowane do obudów z zestawem  szuflad jak również ruchomych paneli ułatwiających rozbudowę.

Cechy charakterystyczne:

-kilka procesorów serwerowych (do 8)

-kilka dysków twardych

– duża ilość pamięci

-duża liczba gniazd rozszerzeń

– gniazda PCI 64-bitowe  AGP Pro (gniazdo grafiki wyposażone w 48 więcej pinów)

– kontrolery SCSI (magistrala do przesyłania danych między urządzeniami, transfer do 640 MB/s)

– jeden lub kilka zasilaczy dużej mocy

 

NLX – jest standardem konstrukcji obudów i płyt głównych.W roku 1996 roku został wprowadzony na rynek przez firmę Intel w celu zastąpienia płyty w formacie LPX. Specyfikacja ta powstała po to, aby ułatwić montaż i demontaż urządzeń w komputerze

Cechy płyty:

-prostota w wymianie podzespołów

-obsługa najnowszych typów procesorów

-grafika wsparta przez złącze AGP

-płyta dostosowana do różnych wariantów obudowy

-brak złączy dla kart rozszerzeń

-zintegrowane karty sieciowe, graficzne, wideo i muzyczne